Başımla Beraber...
Köşe Yazısı - 14 Ekim 2005, Cuma

"Başımla beraber"...
Başımla beraber... Bu cevap karşısında, alışverişimin azlığından rahatsız olur, tedirgin, acele tavırlarla dükkandan çıkardım.
Abes bir şey istemememe rağmen.
Nurettin Abi'nin işi bu olmasına rağmen.
Bakkal dükkanları böyle küçük küçük paralarla dönen ticarethaneler olmasına rağmen.
Ben isteğimi bir an için bile olsa sorgulardım...
Çocukluk işte, nerden de aklıma geldi?
İsteklerden.
Taleplerden.
Haddini aşan, düşüncesizce edilen taleplerden.
Sitemizi ziyaret eden bir sevgili arkadaşımız, sitemizi yetersiz bulmuş.
Tabii ki yetersiz. PR firmalarının müşterilerine yönelik çalışmaları, bunlara yönelik hazırladıkları bültenleri, benzer sitelerdeki gibi ücreti karşılığında yayımlanmalıydı. Gelen, konumuzla alakasız, garip ve anlaşılmaz onlarca maili tarayacak birden fazla editör çalışmalıydı, ziyaretlerde bulunacak, ilişkiler kuracak, röportajlar yapacak haber merkezi olmalıydı, reklam satış koordinatörü, pazarlama sorumlusu bulunmalıydı, sitede yer almasının istenmediği kişisel maillere cevap verecek danışmanlar olmalıydı.
Ama yok.
Bu kadarız, şahane oluşsun diye pervane, naçizane bizleriz.
Bir iletişim şirketinden Arzu Çetin, geçtiğimiz günlerde bir mail yazmış.
Kupkuru soğuk bir mail. Sitenin bir kaç yerinde rastladığı bir yazım hatasını, katkı ve düzeltme için değil de küçümser bir ifadeyle bildiren.
Yüzlerce sayfa haberin, isteğin, yakarışın, neşenin, hüznün, dersin, görüşün, verinin, katkının, yaratıcılığın, duyurunun, atamanın, genişlemenin, büyümenin, küçülmenin, yok olmanın, direnmenin arasında, aradığınız hataysa.... Tebrikler buldunuz! Bulursunuz...
Hurriyet gazetesinin resmi web sitesinde de bulursunuz, bir halkla ilişkiler ajansının resmi web sitesinde de.
-Düzeltmelisiniz!
-Başımla beraber....
Ödevini yapmak için sitemizi ziyaret eden ancak bizi yetersiz bulan, ödev konusunu aynen yazan, istedikleri belgenin .doc uzantılı olarak e-mail adreslerine yollanmasını isteyen sevgili arkadaşlarım, armudu pişirip ağzınıza düşürdük var sayalım, araştırma yapmadan, fikir yürütmeden, kendinizden bir şey katmadan, sindiremeden hazırladığınız ödevlerle hasbel kader okulu bitirdiniz, ya sonra? Müşteriniz için strateji geliştirmeniz gerektiğinde kimden isteyeceksiniz? Hazırlanan bir projenin maliyetini kime hesaplatacaksınız? Uygulatmak için uygulamaci.com’a mı başvuracaksınız?
-Ödevimi siz yapın.
-Başımla beraber...
Sitemize bir yazı eklenmiş bu gün;
Kategori: Reklamlar
Başlık: toplam kalite yöntemi
İçerik: bu yazının bulunmasını istiyorum
Bu talebe bir sürü şey söylenebilir, toplam kalite yönetimi ile ilgili bilgi istiyorsanız, sektörün bir yerindensiniz demek ama buna rağmen bu selamsız sabahsız talep için uygun bir kategori aramaya zahmet bile etmemiş, Reklamlar’a eklemişsiniz denebilir mesela, yazım hatasını, Türkçe harf kullanmamayı şimdilik geçtik, bir büyük harf kullansaydın, bir nokta koysaydın, bir girişi olsun, bir açıklama yapaydın, bir yere bağlasaydın bari, bir veda cümlesi yazsaydın denebilir...
Demeyeyim, ne diyeyim?
-Başımla beraber...
Yusuf Hayaloğlu’nun dizelerinde dediği gibi;
Beni vur...
Külümü al, uzak yollara savur...
6616 kez okunmuş Şahnur Karaağaç

Yorumlar

M.Ali Bozalp 15 Ekim 2005, Cumartesi
Anneannem...Canım benim, nur içinde yat. Mezarını bile sık ziyaret edemiyorum. Affet.
Ama sen de biliyorsun yüreğimdeki yerini.
Ayrılalı 32 yıl olmuş senden. Bizi bırakmak zorunda olduğunda 12 Yaşındaydım.
Kara Çarşaf giyerdin. Bu günkülere baktığımda sanki üzerindekiler açısından bir fark yoktu.
Amaa bu günkü söylemle Misyonun ve Vizyonun vardı.
Hatırlıyorum Bir gün Fatih'deki Zıraat Bankasına gitmiştik. Ben muhtemelen 8-10 yaşlarındaydım. Memur bayan işlemlerini yapmak için *Mührünü istemişti (okuma yazma bilmeyenler, imza yerine mühür basardı). Sense elini çarşafının altından içeri sokup bir dolmakalem çikarmıştın. Ucu sapsarı altın gibi parlayan. Kağıdı çekip o harika imzanı atmıştın üzerine, kadıncağız tokat yemiş gibi olmuştu. Ne yapsın, nasıl bir aydın olduğunu nereden bilsin ki zavallı.
Ramazanları hatırlıyorum. Bazen Fatih camiinde bazen Sultan Ahmet avlularında. Yaşamayan hiç bilemeyecek sofraların ne kadar zengin olduğunu. Arkadaşlarından en çok hatırladığım Sultanahmetli teyzenin konağındaki İftar sofraları. Hoş, şen sohbetlerin, bizlerin diğer çocuklarla koşturmamız.
Bize kızdığın zamanlar hep bir hiciv ile belirtirdin tepkini.
Kırılmayalım ama ders de alalım diye. Bunu yalnız biz küçüklere yapmazdın paylanmayı hak eden nasiplenirdi hicivlerinden.
Bir tanesi vardı anlamını pek çözemezdim ama o zamanlar çok güldürürdü beni.
Büyüdükçe görüp yaşadıklarım öğretti tabi anlamını.
Yukarıda ki yazıyı okuyunca yine dilimin ucuna geldi, sanırım bu bayan da kimseyi kırmadan düzeltmeye çalışan bir ruha sahip.
Densizle densizleşmek istememekte ama susup şişmeyi de göze almamakta. Son yıllarda bir slogan oluştu buralarda "Susma. Sustukça sıra sana gelecek"
İşte ona teselli olsun istedim. Derdin ya...
EŞEK KABEYE TAŞ TAŞIMAKLA HACI OLMAZ.
Nur içinde yat.


onder 18 Ekim 2005, Salı
Merhaba Şahnur hanım, ağzınızdan bal damlıyor. Hakikaten bu sitenizi yetersiz buldum diyen arkadaşa ne kadar sinirlenmiştim ben de bir iki kelime karalamıştım. Bu yeni nesil nasıl da bozularak geliyor. Yani biz darbelerin çocuklarıyız ama yine de bu at gözlükleriyle dolaşmayı hep reddettik, hep düşünmeye çabalamaya bir tuğla üstüne tuğla koymayı amaç edindik. Hep kendimize, geç yaşta bilmediklerimizi öğrenmek, öğrenemediklerimiz için dinlemeyi ve sormayı hep görev edindik kendimize. Bilmiyorum ne olacak bu arkadaşlarımızın hali.Bana kalırsa tek bildikleri tecrübemiz yok bizi işe almıyorlar, ödev yapcaz kaynak yok diye sızlanıp ağlamak. Valla ben bundan sonra bu arkadaşlara kendi başının çaresine bak diyeceğim. Burunları sürtülsün azıcık. Düşünün, üretin, proje geliştirin, insanların kapısını elleriniz kollarınız dolu çalın.
İş aramasını bilene, ödev yapmasını bilene dünyanın en kolay şeyi. Yav Google´dan arama zahmetine bile katlanmıyor bu adamlar. Bir de gavurca bilseler işleri ne kadar kolay olur ya neyse.
Yine uzattım kusura bakmayın
sevgiyle
önder


Sevcan 27 Ekim 2005, Perşembe
Size katılmamak elde değil Şahnur Hanım. Ama gençlerin üzerine çok fazla gidildiğini düşünüyorum bir genç olarak. Ben de yeni mezunum ama kendi çabalarımla projeler üretmeye çalışıyorum. Ama malesef toplumumuz artık çaba göstermeden bir yerlere ulaşmak istiyor. Sitenize gelince; ben keyifle takip ediyorum. Ve arkadaşlarıma tavsiye ediyorum. Bence mükemmel iş çıkartıyorsunuz deneyimsiz bir Halkla İlişkiler uzmanı adayına inanın çok şey öğrettiniz çok teşekkür ederim.

Demir Kangırlı 19 Kasım 2007, Pazartesi
Platforma üye olalı çok olmadı, bu yüzden geçmiş yazılarınıza yetişememişim. Fırsat buldukça geriye doğru okuyorum. Bu yazınızın üzerinden iki yıl geçmiş ama bakıyorum da hala güncelliğini koruyor. Umarım yazıya konu olanlar ve üslup ve had ne demek unutmuş olanlar mesajı almıştır. Nasıl da uygun düşen bir benzetme bir hikaye yakalamışsınız. Başımızla beraber.
Yorum yapabilmek için üye girişi yapmış olmalısınız.